Régis Perray, lof der discretie

Weinigen hebben hem opgemerkt, en dat is net wat hij zoekt. Een klein Margrietje uit behangpapier geknipt, op een pilaar gekleefd, alsof het bloempje daar achteloos uit de grond is gegroeid^*. Dat getuigt van een intentie om niet op te vallen, maar van een opvallende discretie die raakt aan de diepe betekenislagen die met het onderscheidingsvermogen gepaard gaan. Of het ontbreekt Régis Perray aan geen van beide. Er is geen ander die zich zo geruisloos weet te versmelten met een context en er zijn juiste plaats in vindt. Zonder drukmakerij, zonder geraas. Zijn eigen manier om te formuleren, met een glimlach, trachtend onverwacht de blik van de ander te vangen. Doortastend, volhardend en fantasierijk. Kenmerken die trouwens niet alleen de artistieke attitude van de kunstenaar vatten, maar ook zijn persoonlijkheid.

In een kunstwereld waar al te vaak gestandaardiseerde normen gelden, is de attitude van Régis Perray buitengewoon. Er is iets in zijn houding dat grenst aan brutale vrijpostigheid, zonder ooit over te hellen naar spot of zelfvoldaanheid. Verre van dat. Er is geen aardiger man. Hij is rechtuit en openhartig, zoals wanneer hij zich als gelovig uit, en dat dit zowel voor de kunstenaar als voor de man geldt. Als je zijn vertrouwen wint, zal hij je vertellen hoe hij van de handeling van het bidden overgegaan is tot het patinerend boenen van de houten rozet van de vloer van de kerk in Nantes die hij geregeld bezoekt. Régis Perray heeft oog voor schoonheid. Hij is iemand die net zo gehecht is aan voorwerpen beladen met geschiedenis en stof als aan de expertise van ambachtelijke praktijken. Geen zweem van nostalgie nochtans, integendeel, eerder prospectief hoe hij de tijd weet te bespelen, met symbolen componeert, en die dan als orgelpunt de blik weet te vangen in iets waar die zich niet aan verwacht. In deze is zijn oeuvre vol van schalksheid, geestigheid en poëzie.

^*In de groepstentoonstellingen Chercher le Garçon in MAC/VAL in Vitry-sur-Seine in 2015 en in Kunstencentrum Netwerk Aalst in 2014.

Nederlandse vertaling Beatrijs Eemans